Historiek

23/8/2023

Ons verhaal begint in 1926. De Nijlense turnkring werd opgericht door de toenmalige onderpastoor E.H.Heremans. Hij doopte onze kring met de naam "lenig & vlug". E.H.Heremans was een bewuste Vlaming en koos de leeuwenvlag als vaandel van de turnkring.

Eerste voorzitter was Jan Van Herck, hij bleef dit bijna 50 jaar. Eerste turnleider was Jos Van Elsen, die al vlug werd bijgestaan door twee nieuwe turnleiders, Emiel Verhaegen en Emiel Kegelaers. Het lidgeld bedroeg 1 frank per week. De turnlessen werden gegeven in de oude gildenzaal. Als er aan wedstrijden werd deelgenomen gebeurden de verplaatsingen met de vrachtwagen van Simon Van Mengsel, die was toen aannemer van wegenwerken. In 1930 werd om de uitstappen te begeleiden een muziekkorps opgericht. Het accent lag destijds op groepsturnen: piramides bouwen en ritmische oefeningen met het aan- en aftreden (dat soms een wat militair karakter had).

Bekers en eremedailles

Jarenlang is "lenig & vlug" een toonaangevende vereniging geweest op groepswedstrijden. Vele bekers en eremedailles werden mee naar Nijlen gebracht. Ik herinner me nog als kleine jongen hoe plezierig de proclammaties op het einde van die wedstrijden waren. Telkens we een ereplaats behaalden en geproclammeerd werden, gooiden we met zijn allen onze (witte) trainingsvest hoog in de lucht! Ik vernoem enkele bijzondere resultaten: in 1928 haalden de Nijlense turners 100 op 100 in Waterschei, de veteranen werden Belgisch kampioen in 1965 te Halle en in 1969 te Kessel-lo en in 1973 werden de leden Belgisch kampioen te Dendermonde.

The times they are a changing

Maar zoals Bob Dylan zong: "the times they are a changing", zo ook is er veel veranderd in de gymnastiekwereld. De groepswedstrijden zijn reeds sinds het begin van de jaren 80 verdwenen, de leeuwenvlag is nog steeds ons vaandel maar komt nog zelden uit zijn koffer, de muziektrommels staan ergens verlaten en verwaarloosd in een bergruimte.

Wij gingen voorheen al wel met de autocar i.p.v. de vrachtwagen naar de verbonds- of gouwkampioenschappen, maar ook dat kon het bestaan ervan niet bestendigen. Gedaan met de ritmische oefeningen in groep en het bijhorende aan- en aftreden, gedaan met de massa-oefeningen op de voetbalpleinen, gedaan met de uitstappen achter ons leeuwenvaandel en het muziekkorps. Het was plezant geweest, dat zeker wel, maar niet meer van de tijd.

Vandaag is de inhoud van het woordje "turnen" complexer geworden. Er zijn nu verschillende disciplines : recreatief turnen, artistieke gymnastiek, acrogym, aerobic, ritmische gymnastiek, tumbling, zelfs rope skipping en nog andere.

Artistieke gymnastiek

In onze club werd resoluut gekozen voor artistieke gymnastiek, een moderne naam voor "keurturnen". Dat keurturnen was reeds vroeger een traditie van "lenig & vlug".  Naast groepswedstrijden werd ook deelgenomen aan persoonlijke kampioenschappen aan de verschillende toestellen (vloer, paard met bogen, ringen, sprong, brug en rekstok). De eerste resultaten die ik teruggevonden heb, zijn van turners die nu nog in ons midden zijn: Ward Faes en Wim van Roie werden gouwkampioen in resp. 1961 en 1969 en behaalden zilver op het Belgisch kampioenschap, Willy Van Tendeloo en ikzelf werden gouwkampioen in 1970. Flor Luyten was onze turnleider. Met het wegvallen van deze laatste als turnleider viel het een beetje stil met het keurturnen. Maar toen de groepswedstrijden aan belang moesten inboeten, werden er nieuwe inspanningen gedaan om de draad weer op te pikken.

In 1986 namen we met Viggo Van Tendeloo en Bart Nijs terug deel aan de individuele wedstrijden. Deze stapten nadien zelf mee in de leiding om een jonge talentvolle ploeg die zich aanbood op te leiden. Ondertussen was ook in deze branche de techniek en de toestellen fel geëvolueerd. De trainers moesten zich bijscholen, we bouwden zelf een verende vloer om ook dubbele salto's te lukken, we maakten zelf (eigenlijk bedoel ik de Rik) een ringenportiek dat in onze turnzaal binnen kon. De talentvolle ploeg waarvan ik daarnet sprak, bezorgde "lenig & vlug"  in 1992 de 1ste plaats in de finale van het Vlaams interclubkampioenschap. Ook op persoonlijk vlak werden titels behaald: gouwkampioenen werden Jan Mariën in 1992, Tim Basstanie in 1993 en 1995, Jef Mariën in 1994, Zjef Janssens, Yves Vercammen en Johan Lauvrys in 1996, Cédric Vercammen in 1997 , Gerrit Hens in 1999 en Dries Sangers in 2005. Ken Verhaegen werd in 1993 Vlaams kampioen. Wouter Coenen werd in 1993 zelfs provinciaal, Vlaams en Belgisch kampioen. Hiervoor kreeg hij de gemeentelijke trofee voor de jeugd bij de jaarlijkse huldiging van de Nijlense kampioenen. Deze trofee ontving later ook Tim Basstanie nadat hij in 1999 zijn carriëre afsloot met het behalen van de Belgische titel aan de brug. U vraagt zich af: "En Tom Thysbaert, heeft die nooit iets gewonnen?" Jawel, maar daar komen we straks nog even op terug.

Ondertussen waren we in 1995 van de Katholieke Vlaamse Turnfederatie overgeschakeld naar de Vlaamse Turnliga, nu omgedoopt tot GymnastiekFederatie Vlaanderen.

Op naar de 100

Ik heb veel uren met de jongens, waarvan ik daarnet sprak,doorgebracht, vooral tijdens de schoolvakanties,  we zijn ook dikwijls op stage geweest met Engelse, Russische, Chinese gasttrainers. God, wat kon en kan ik genieten van een perfect uitgevoerde zwaai aan de brug (Tom) of van een mooie handstand aan de ringen (Wouter). Wat was de voldoenig groot als we eindelijk, na een geduldige opbouw, een stalder, endo of disloque aan het rekstok lukten of wanneer na Gienger of Tkatchev het rekstok terug werd vastgegrepen. De meeste van deze turners zitten nu zelf in de leiding of het bestuur. En ik ben van de overtuiging dat we op deze manier moeten verder werken om "lenig & vlug" in stand te houden. Trachten goede turners te vormen met een gezonde en sportieve geest, die op hun beurt hetzelfde willen doen. Op die manier halen we  honderd jaar. Wanneer we lesgevers en bestuursleden buiten onze kring moeten gaan zoeken, wordt het een pak moeilijker.

De meisjes

Het verhaal van 80 jaar "lenig & vlug" bevat ook nog een apart verhaal van 40 jaar oud.  Want in 1966 gingen ook de meisjes turnen! Van het oprichten van de meisjesturnkring weet ik niet zoveel, ik was zelf nog een kleine jongen, ik geloof dat Irma Kets de eerste voorzitster was en Diane Voorspoels één van de eerste leidsters was... Ik weet wel dat wij één van de weinige kringen zijn waar de meisjesafdeling als aparte vereniging naast de jongensafdeling is gevormd, met een apart bestuur. In de rest van Vlaanderen turnden meisjes en jongens binnen eenzelfde vereniging. Wanneer ik op een of andere stage de Nijlense situatie probeerde uit te leggen, was er steeds onbegrip. Was de verstandhouding tussen meisjes en jongens in Nijlen zo klein ? Of was er in 1966 enig wantrouwen vanwege de mannen van "lenig en vlug" t.o.v. de vrouwen? Ik weet het niet, ik vind wel dat we teveel elkaars concurrenten geweest zijn, dat we te weinig onze krachten hebben gebundeld (o.a. toen wij onze turnzaal wilden uitbreiden een aantal jaren geleden). Maar vijf jaar geleden, in 2001, kwam Gerda Van Peer, de nieuwe voorzitster van de meisjesturnkring, met het verzoek om ter gelegenheid van 75 jaar  + 35 jaar "lenig & vlug" iets samen te doen. De jongens waren gecharmeerd met dit verzoek en er werd samen een turnshow "boys & girls" gepland op 1 en 2 december 2001. De samenwerking verliep vlot en de turnshows  waren een succes. Het begon reeds zaterdagavond (na de eerste turnshow) aan de toog, hier in de gildenzaal, bij pot en pit, een beetje euforisch door het succes van het optreden: de samenwerking tussen de jongens en meisjes van lenig en vlug was toch zo goed verlopen, het gebrachte spektakel van turnen en dans mocht er ook wezen, mensen vertelden ons dat dit een vervolg moest krijgen.

En het ging verder tijdens de vergadering waar we de samenwerking evalueerden: "Zou de samenwerking beperkt blijven tot deze jubileum-turnshows of zouden we meerdere activiteiten gaan samen doen ?"  Sommigen durfden nog verder denken: "Zijn we samen niet gewoon sterker ?  Tenslotte zijn we toch met hetzelfde bezig!"

Samensmelting

Uiteindelijk zijn we met tweemaal 3 personen van beide kringen eind januari 2002 begonnen met vergaderen om te zien of een eventuele fusie een haalbare piste was. En met succes want  in juni werd door beide besturen het licht op groen gezet voor een samensmelting van de twee clubs en in september 2002 zijn we samen een nieuw turnseizoen gestart. En ondertussen zijn we reeds 4 jaar samen één vereniging. En naar mijn bescheiden mening is er geen weg meer terug. Activiteiten als onze restaurantdag, kaartnamiddag en retro-avond, turnfuif blijven succesvol (en brengen de nodige fondsen in kas). En onze turnshows in 2003 en 2005 mochten er zijn! Ook de meisjes zijn onder impuls van Debbie Wauters gaan deelnemen aan wedstrijden artistieke gymnastiek, weliswaar nog op een bescheiden niveau, maar men moet ergens beginnen. Er is geïnvesteerd in nieuw turnmateriaal: een damesbrug en een balk. En onze meisjes behaalden reeds een eerste plaats in het D-niveau! Wel zitten we nu met een probleem: de meisjes zouden meer uren in onze turnzaal willen trainen, maar er zijn amper vrije uren.